İnsani Duygular ve Düşünceler

                                                YILLIK İZİN       Yaz sıcağından bunalmış vaziyette dışarı attım kendimi, yorucu iş hayatından kaçmış, antalyanın sıcağına yakalanmıştım bile bile. Bilerek geldiğim bu şehre, her şeyden kaçmaya gelmiştim, ne kafamda müdürümün istediği raporlar, ne dostlarımın pek de umursamadığım dertleri ne de kendimi, çok sevdiğime inandırdığım kız arkadaşım vardı ha bi de, ne de ailem, en önemlisini unutmam benim hatam. Zaten böyle değil midir standartlarda yaşayan bir insanın sahip oldukları, sanki zorunluyuz bunlara.        2 haftalık yıllık iznimin hepsini kullanmaya karar kılmıştım, ne bir hastalık anı ne bir ölüm haberi ne de bir evlilik haberi umrumda değildi. Bir sene boyunca başka tatil yapamayacak olmanın getirdiği bilinçle tüm paramı burada lükse boğularak harcayacaktım. Bir çok ülkeden gelen, özellikle rusların yoğun olduğu antalya havaalanında,  tatilin bana iyi geleceğine dair hiç şüphem kalmamıştı.  Kimseye haber vermememin, önümde k

          Lisede Seren vardı. Turuncuyu çok severdi. Yüzü yuvarlaktı. Küçük bir dudak, asyalılara özenen ince olunmaya çalışılan gözler, bu gözlerin üzerinde gür  ve olması gerektiğinden kısa kaşlar, şekilli bir burun barındırırdı yüzü, o yuvarlak alanda. Teni beyazdı, o zamanlar benim de tenim beyazdı. Koyu kumraldı. Upuzun saçları vardı. Her gün ayrı şekillerde gelirdi bu güzel saçlar okula. Sınıf öğretmenimiz  Nil Hoca sayesinde sıra arkadaşı olabilmiştik. Nil hoca, öğretmendi. Laik, idealist, eşitlikçi , gerçek bir öğretmendi. Kızlar ve erkekleri ayırmazdı, eşit görür , sakındırmazdı birbirlerini, birbirlerinden. Hep utanırdım oysa ki kızlardan, hele serenden. Seren turuncu penyesini giydiği günler onu küçük bir portakala benzettirdim ve onu yemek isterdim. 3 yıl boyunca aynı şeyi hissettim. 3 yıl sürdü arkadaşlığımız. 3 koca yıl .             İlk başlarda, yakın bir arkadaşlık kuramayacağımı düşünürdüm, sınıfın en güzel kızı değildi , ama en güzellerinden biriydi, güzel kızlar